كنا سويا ذات يوم نختال فى درب الهوى
والايدى متشابكه والشفتاه تتغنى للجمال
والقلوب فى الصدور تعزف لحن الآمال
وقالت لى فى حينها ان حبى يجرى فى عروقها
وقولت لها ان حياتى بدونها سراب
وان معبدى فى بعدها خراب
وان الجنه لا اريدها اذ لم تكن فى الركاب